Mister Motley — Het magazine dat kunst en leven aan elkaar knoopt

Deze zomer overstelpen we jullie met tips. Laure van den Hout bezocht Light On Things, een duotentoonstelling van Katja Mater en Evi Vingerling in Landhuis Oud Amelisweerd. Ze raakt gefascineerd door de gestes van Light On Things: gewicht geven aan de zaken waar we ons te weinig over verbazen. Mater doet dat door het gebouw tot camera obscura te transformeren, Vingerling door ongrijpbaar te schilderen.

Becky, de Barbie die in een rolstoel zat, vergezelde Mira Thompson in haar kindertijd naar school, naar de dokter, naar de winkel. Zo ontdekte Mira hoe slecht de wereld op het hulpmiddel van haar plastic vriendin was uitgerust. Het brengt haar bij een serie postzegels die werden uitgegeven in het International Year of Disabled People in 1981, en bij de zin en onzin van representatie. In haar reeks artikelen voor Land zonder grenzen licht Mira uit hoe handicaps en kunst verbinding met elkaar kunnen krijgen.

Kunst is Lang is met vakantie! Begin september zijn we weer terug met een reeks nieuwe afleveringen. Tot die tijd hoor je elke week een opname uit het archief, geselecteerd door een van de bestuursleden van Mister Motley. 

Deze zomer overstelpen we jullie met tips. Laure van den Hout zag Lilja Ingolfsdottir’s debuut Loveable. De film weet de beeldvorming te doorbreken rondom relaties die op de klippen lopen. In het begin zien we de ietwat dwingende manier waarop hoofdrolspeler Maria muzikant Sigmund verovert. Wat volgt zijn onbezorgde scènes, veel seks, vertrouwdheid, dansen in de woonkamer, een aangekondigde zwangerschap terwijl de liftdeuren sluiten. 

De tentoonstelling What Cannot Be Held in de Brakke Grond draait om de kwetsbare positie van de mens in een alsmaar veranderende wereld. Andrea Koll hoopt tussen deze werken, afkomstig uit de collectie van Mu.ZEE, iets te vinden dat als thuis zal voelen. 

Mothering Myths verscheen in vertaling in het boek dat Laurie Cluitmans en Heske ten Cate samenstelden voor Mothering Myths: An ABC of Art, Birth and Care – een publicatie die moederschap onderzoekt door de lens van kunst. Vanuit een transhistorisch en intersectioneel perspectief bevraagt het boek literatuur, kunst, clichés en mythes rond moederschap.’Wanneer je de grote standaardwerken van de westerse kunstgeschiedenis er op naslaat, lijkt ‘moederschap’ met name te bestaan in de belichaming van één vrouw: de heilige maagd Maria, die sereen, zorgzaam en liefdevol de zoon van God (vaak veel prominenter in beeld) draagt: op haar arm, aan haar borst, of later in haar leven, dood op schoot. Je zou kunnen beargumenteren dat zelfs zij, zó vaak afgebeeld en zó iconisch, slechts een flat character is in een groter verhaal dat niet om haar draait, noch om alle genot en grillen van het ouderschap.’  

Eerder deze maand overleed de Antwerpse pionier Guillaume Bijl (1946 -2025). Aan het begin van zijn loopbaan maakte Bijl vooral transformaties van kunstruimtes. In een beursstand op de Kunstbeurs van Bazel in 1984 installeerde hij een pseudolampenwinkel en begon zijn hyperrealistische spel met de werkelijkheid. Het werk sloeg in als een bom. Hij becommentarieerde daarmee het Belgische staatsbeleid om bestaande kunstruimtes andere functies te geven. Hij reageerde daarop door presentatieruimtes in te richten als reisagentschap of autorijschool, een schietoefenzaal of een vergaderzaal. Vandaag herpubliceren we het interview dat Alex de Vries eerder met hem voerde. 

Deze week is Bodil Ouédraogo te gast bij Kunst is Lang. Startpunt voor haar werk is vaak een onderzoek naar de verschillende elementen die samen een identiteit vormen. Zo bedrukte ze voor het werk My Hair, a Border een vlag met een afbeelding van haar eigen haar, dat als een landsgrens over het oppervlak kronkelt – een beschouwing op de culturele context van zwart haar.

Deze week is Anouk De Clercq te gast bij Kunst is Lang. Anouk maakt videowerken, vaak in zwart-wit, waarin de animatie of het gefilmde beeld even belangrijk is als het speciaal daarvoor gecomponeerde geluid. Anouk creëert zachte werelden, waar je als bezoeker wordt verwelkomd en tot rust kunt komen. In de animatiefilm Bird Song zijn twee vogels op een tak de enige levende wezens in een verder lege wereld. Ze passen het lied dat ze fluiten aan op de zon die achter hen op- of ondergaat.

“Put the mom in MoMA” en: “What happens to the avant-garde when the mother laughs?” zijn enkele van de leuzen die te lezen zijn op de spandoeken van Mothernism, een installatie van Lise Haller Baggesen. Al twaalf jaar lang reist Baggesen rond met variaties op de installatie die bestaat uit een tent, spandoeken, een geprinte mindmap. Het werk is nu te zien als onderdeel van Good Mom Bad Mom in het Centraal Museum. Met Lieneke Hulshof gaat Baggesen in gesprek over wat haar werk op dit scharniermoment betekent: ‘Mothernism is een utopische plek over zorg en de politiek die zich om zorg heen afspeelt. We hebben zo lang niet gepraat over het moederschap in de kunst. Ik wil het nu blijven tonen en erover blijven praten.’